پارامتر جایگاه هسته در زبان فارسی: رویکرد نظریۀ بهینگی

هدف از مقالۀ حاضر بررسی مسئلۀ جایگاه هسته در گروه‌های نحوی زبان فارسی در چارچوب نظریۀ بهینگی است. با استفاده از محدودیت‌های هم‌ترازی نحوی پیشنهادی گریمشاو (2002)، که در این مقاله به صورت Align-Left/Right(X, XP)  بازنویسی می‌شود (مک‌کارتی، 2008)، سعی بر این است که مرتبه‌بندی منسجمی از محدودیت‌های مرتبطی ارائه شود که در ارتباط با جایگاه هسته نسبت به متمم آن در درون گروه‌های نحوی زبان فارسی، فعال و تعیین‌کننده هستند. با توجه به غیریکنواخت‌ بودن جایگاه هسته در گروه‌های مختلف در زبان فارسی، چنین نتیجه گرفته ‌می‌شود که محدودیت کلی Align-Left(X, XP)  که بر هسته‌آغازین بودن گروه‌های نحوی دلالت دارد، در بیشتر ساخت‌های نحوی این زبان، بسیار تعیین‌کننده است. همچنین، موارد استثنای هسته‌پایانی، یعنی گروه فعلی و گروه حالت‌نمای «را»، توسط محدودیت‌های خاص‌تری با ارزش مخالف که در مرتبۀ بالاتر قرار می‌گیرند، پوشش داده‌می‌شوند که به‌ترتیب، عبارت‌اند از: Align-Right(V, VP)و Align-Right(K, KP).